ErroS

Siewca

Zstąpiłem w dół, na pola strachu,
By rozsiać tutaj swoją ciemność:
Gdzie goniec żądz was trzyma w szachu,
Gdzie próżny ból,
Złudna przyjemność…

*

Sieję me słowa między ciernie,
Jak ciemne runy na kamieniach.
Co wzrośnie w nich – wyrasta ze mnie
I kwitnie wierszem – w waszych cieniach.

*

Nie poznasz tego, co spogląda
Spoza mych oczu, lecz w zachwycie
Pragnę, byś żądał, jak ja żądam:
By wstał z tej ziemi wiersz
– Wiersz mściciel.

*

Wezbrany z rzek przelanej krwi
Jak sztandar, jak pochodnia zgonu…!
A w jego szczękach – ja i ty
Znajdziemy drogę znów– do domu.

K

drag the cards +